Witam, Witam…
Dawno mnie nie było. Chce napisac o zwracaniu sie do siebie tutaj w stanach. Od poczatku było dla mnie szokiem gdy starsi ode mnie ludzie mowili mi abym mówiła do nich po imieniu.
Nie wiem jak to teraz wygląda w Polsce lecz raczej dalej jest zwracanie sie na Pan i Pani w szczególności do osoby starszej. No bo wiadomo, że raczej do rówieśnika tak sie nie zwracamy, lecz nie wyobrażam sobie sytuacji że idę do banku w Polsce i tam do Pani w okienku mowie “Czesc, co tam u Ciebie.” Ale to też może być dlatego że ja wyjechałam z Polski jako dziecko i czasami gdy mówię o Polsce lub tam jestem patrze oczami tej nastolatki która wyjechała 16 lat temu.
W tej chwili oczywiscie jestem przyzwyczajona że gdy mówie po angielsku to nie używam zwortu sir lub ma’m (co akurat jest skrotem od madame) chyba że naprawde rozmawiam z ważnym klientem ale to naprawde zdarza sie bardzo rzadko że zwroce sie do kogoś per sir lub ma’m.
Lecz jak tylko przechodze na jezyk Polski, i osoby nie znam to mowie per Pan/i. Ostatnio rozpoczęłam prace, gdzie szefem moim jest Polak. Facet ten jest starszy ode mnie wiec rzecz jasna mowilam Prosze Pana. Zajelo mi tydzień aby sie odzwyczaić ponieważ szef powiedzial mi że nie jest żadnym Panem 😀 i ze mam mowic do niego po imieniu 🙂 Na początku bylo mi na serio głupio.
Więc jak to właściwie jest teraz w Polsce?
Pozdrawiam zza wielkiej wody.
Normal Life as Per Me 